Sevgi ən ülvi hisslərdən biri, bəlkə də, birincisidir. Övlada, ata və anaya, dosta, Vətənə, gülə-çiçəyə olan sevgi. Sevgi fədakarlıqdır – ömrünü, zamanını qurban verməkdir. Amma, təəssüf ki, sevgi bəzən qarşılıqlı olmur. Belə olan təqdirdə insan nə etməli və necə mübarizə aparmalıdır ?

Deyirlər ki, bütün kainat sevgi üzərində qurulub. Amma bu hiss qarşılıqsız olduğu zaman o, insana sevinc hissi yox, kədər, əzab gətirir. Bəs, qarşılıq olmadığı halda, sevmək olurmu?

Necə edək ki, sevgimiz cavabsız qalmasın? Ümumiyyətlə belə hallarda necə davranmaq lazımdır? Bəs görəsən bu ülvi hiss insan üçün faydalıdır yoxsa zərərli ? Taciyə Mehdisoy deyir ki...

Buna görə də dünya durduqca yəqin ki, sevgi də olacaq, cavabsız sevgidən əzab çəkənlər də... Sizə isə sevginizin yalnız qarşılıqlı olmasını arzulayırıq.